گفتوگو با مریم امیدی، پرستار نمونه کشوری بیمارستان ابن سینا شیراز
او ۲۵ سال است که در بخشهای مختلف بیمارستانهای شیراز، از ICU نوزادان تا اورژانس روانپزشکی، خدمت کرده و امروز با دریافت عنوان "پرستار نمونه کشوری"، ثابت کرد که پرستاری تنها یک شغل نیست، بلکه عشق و تعهدی بیپایان به انسانهاست. در این مصاحبه، از احساسش پس از این انتخاب، خاطراتش از سالها خدمت و دیدگاههایش درباره آینده پرستاری میخوانیم.
بخش اول: معرفی
سوال: سرکار خانم امیدی، ابتدا صمیمانه انتخاب شما به عنوان "پرستار نمونه کشوری" را به شما و خانواده بزرگ بیمارستان ابن سینا تبریک میگوییم. در این لحظه چه حسی دارید؟
پاسخ: بسیار سپاسگزارم. از این تقدیر، احساس خرسندی دارم. اما بیش از هر چیز، حس "مفید بودن" برایم ارزشمند است. وقتی میبینم تلاشهایم در این مسیر توسط مسئولین دفتر پرستاری استان، همکاران و سیستم سلامت کشور دیده شده، این احساس به من انگیزه بیشتری برای ادامه راه میدهد.
سوال: لطفا کمی از سابقه کاری و زمینههای تخصصی خود در حرفه پرستاری، به ویژه در حوزه اعصاب و روان، برای مخاطبان ما بگویید.
پاسخ: 25 سال از حضورم در عرصه پرستاری میگذرد. در این سالها، در بیمارستانهای نمازی، فقیهی، درمانگاه مطهری و در نهایت، بیمارستان ابن سینا شیراز خدمت کردهام. در بخشهای مختلفی مانند ICU نوزادان، ICU جراحی قلب، اتاق عمل، اورژانس روانپزشکی و نیز در نقشهای مدیریتی از جمله دبیر کمیته بحران، کارشناس ایمنی، دبیر کمیته مرگ و میر، سوپروایزر و در نهایت مدیر پرستاری فعالیت داشتهام. این تجربیات متنوع، به من آموخت که پرستاری فقط مداوا نیست؛ درک شرایط بیمار و همراهی با او در سختترین لحظات، بخش جداییناپذیر این حرفه است.
بخش دوم: درنگی بر موفقیت
سوال: به نظر شما چه عواملی این انتخاب را برای شما به ارمغان آورد؟ انگیزه اصلی و فلسفه شخصی شما در انتخاب و ادامه این مسیر سخت اما ارزشمند چیست؟
پاسخ: به گمانم مهمترین عامل، عشق به خدمت و کمک به هموطنان در شرایط دشوار بوده است. من همواره تلاش کردهام در مواقعی که همکارانم با چالشهای کاری یا شخصی مواجه میشوند، کنارشان باشم و با همکاری و همراهی، دغدغههایشان را در محیط کار کاهش دهم.
سوال: از نگاه شما، که اکنون به عنوان یک الگو در سطح کشور شناخته میشوید، یک پرستار نمونه در حوزه چالشبرانگیز اعصاب و روان باید واجد چه ویژگیهای منحصر به فردی (علاوه بر مهارتهای فنی) باشد؟
پاسخ: قطعا علاوه بر مهارتهای علمی و فنی، ویژگیهایی مانند صبر و اخلاق نیکو، درک بالا از مشکلات بیماران، همراهان و مراجعین و مهارت ارتباطی مؤثر از ارکان اصلی موفقیت در این حوزه هستند. بیماران اعصاب و روان نیاز به همراهی و درک عمیق دارند و یک پرستار باید بتواند اعتماد آنان را جلب کند.
سوال: در این سالها، آیا خاطره یا مورد خاصی از تعامل با یک بیمار یا خانوادهاش بود که عمق تأثیرگذاری کار شما را به شما یادآوری کند و برایتان الهامبخش بوده باشد؟
پاسخ: بله، خاطرات زیادی دارم؛ اما آنچه همیشه در ذهنم میماند، لحظههایی است که پس از بهبودی بیمار، شاهد لبخند رضایت او و خانوادهاش بودهام. این لبخندها، بزرگترین انگیزه من برای ادامه دادن در این مسیر بودهاند.
بخش سوم: نگاه به آینده و کادر پرستاری
سوال: شما به عنوان مدیر پرستاری، همواره بر نقش "کادر پرستاری" تأکید دارید. این موفقیت را چقدر مرهون حمایت و همکاری همکارانتان—از پرستاران تا بهیاران و تکنسینهای بیهوشی—میدانید؟
پاسخ: به جرات میگویم که بدون همکاری تیمی، هیچ مدیری نمیتواند نمونه باشد. این موفقیت، حاصل تلاش همه اعضای تیم پرستاری، از پرستاران و بهیاران تا تکنسینهای بیهوشی است که هر یک با تعهد و دلسوزی، در شرایط سخت کنارم بودهاند.
سوال: چه پیامی برای پرستاران جوانی دارید که تازه وارد این عرصه، به ویژه حوزه اعصاب و روان، شدهاند؟ چه توصیهای برای رشد حرفهای و حفظ انگیزه آنان دارید؟
پاسخ: به پرستاران جوان توصیه میکنم در اولین قدم، دورههای مهارتهای ارتباطی را بگذرانند. کار با بیماران اعصاب و روان نیاز به مهارتهای ارتباطی و عاطفی بالایی دارد. همچنین، خوشحالی ناشی از بهبودی بیماران میتواند بهترین انگیزه برای تداوم کار در این حوزه باشد.
سوال: این عنوان چه مسئولیتهای جدیدی در راستای خدمترسانی بهتر و الهامبخشی به دیگران برای شما ایجاد میکند؟ چه برنامهای برای آینده دارید؟
پاسخ: مسلما این عنوان، بار مسئولیت من را بیشتر میکند. باید تلاشم را چند برابر کنم و در شغلم بهترین باشم. برنامه آیندهام این است که با ادامه آموزش و انتقال تجربیاتم به نسل جوان، گامی مؤثر در ارتقای کیفیت خدمات پرستاری بردارم.
بخش چهارم: جمعبندی و سپاس
سوال: در پایان، آیا نکته یا سخن خاصی دارید که بخواهید با کار پرستاری بیمارستان ابن سینا، جامعه پرستاری کشور یا خانوادههای بیماران در میان بگذارید؟
پاسخ: میخواهم بگویم که پرستاری عشق است و فداکاری. از تیم پرستاری بیمارستان ابن سینا و همه همکارانم در سراسر کشور که هر روز با از خودگذشتگی خدمت میکنند، قدردانی میکنم. به خانوادههای بیماران نیز اطمینان میدهم که پرستاران ایران، با تمام وجود برای سلامت عزیزانشان میکوشند.
از شما بابت وقتی که در اختیار ما گذاشتید صمیمانه سپاسگزاریم. بار دیگر این افتخار بزرگ را به شما تبریک میگوییم.
پایان
نظر دهید