دکتر ابراهیم مقیمی، رئیس بیمارستان اعصاب و روان ابن سینا شیراز و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، در گفتگویی به مناسبت روز جهانی پیشگیری از خودکشی، اظهار داشت: خودکشی به عنوان یک مسئله پیچیده بهداشت عمومی، نتیجه تعامل عوامل زیستی، روانشناختی، ژنتیکی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی است و متأسفانه یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در گروه سنی جوانان ۱۵ تا ۲۹ سال به شمار می رود.

وی در تشریح عوامل خطرساز در خودکشی گفت: عوامل متعددی می‌توانند فرد را در معرض خطر قرار دهند که از جمله آنها می‌توان به از دست دادن شغل، تجربه آسیب های شدید مانند سوءاستفاده جسمی و جنسی، وجود اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال شخصیت یا سوءمصرف مواد، دردهای مزمن جسمی، انزوا و مشکل در عملکرد خانواده و نظام‌های حمایتی اشاره کرد.

این متخصص اعصاب و روان با هشدار درباره علائم هشداردهنده افزود: اطرافیان باید تغییرات رفتاری مانند صحبت درباره احساس ناامیدی یا تنهایی، نوشتن وصیتنامه، بخشش اموال، جستجوی روش‌های خودکشی، انزوای شدید، تغییرات ناگهانی خلقی، بروز خشم یا بیان جمله‌هایی مانند "دلیلی برای زندگی کردن ندارم" را بسیار جدی بگیرند. این علائم همیشه واضح نیستند، اما شناسایی آنها می‌تواند جان یک انسان را نجات دهد.

مقیمی با رد باورهای نادرست رایج در جامعه تصریح کرد: متأسفانه باورهای اشتباهی مانند "افرادی که از خودکشی حرف می‌زنند، فقط به دنبال جلب توجه هستند" یا "صحبت کردن درباره خودکشی، ایده آن را در ذهن فرد ایجاد می‌کند" هنوز وجود دارد. این باورها کاملا نادرست هستند و صحبت مستقیم و بدون قضاوت درباره افکار خودکشی، یکی از اولین و مهمترین قدم‌ها در پیشگیری است. خودکشی تنها برای یک گروه خاص اتفاق نمی‌افتد و ممکن است در هر خانوادهای رخ دهد.

رئیس بیمارستان ابن سینا شیراز در پایان با بیان اینکه پیشگیری از خودکشی با وجود عوامل حفاظتی و مداخله به‌موقع کاملا امکانپذیر است، خاطرنشان کرد: عواملی مانند حمایت قوی خانواده و دوستان، باورهای مذهبی و فرهنگی، دسترسی به خدمات سلامت روان و یک زندگی اجتماعی رضایت‌بخش، مانند یک عایق محافظتی عمل می‌کنند.